Voor mij was beschut wonen een ideale overgang van een langdurige opname in de psychiatrie naar een zelfstandig leven. Ik leerde mijn huishouden organiseren, mijn financiën, mijn (voornamelijk mentale) zelfzorg,… Ik werd gestimuleerd om mijn netwerk verder uit te bouwen, zodat ik niet afhankelijk moest zijn van de hulpverlening. Ik werd ondersteund in alle aspecten van mijn leven, wat voor mij orde bracht in de chaos. Mijn begeleiders zijn dan ook mijn supporters: ze hebben me steeds aangemoedigd, al dan niet van op de zijlijn. Ik kan zowel met hen lachen, als over moeilijkere zaken praten. En hoe moeilijk ik soms ook kan zijn, ze geven niet op! Als ik dan ook terugkijk naar de weg die ik hier reeds heb afgelegd, kan ik niets anders voelen dan grote dankbaarheid.